Cmentarz obrońców Lwowa (popularnie nazywany Cmentarzem Orląt Lwowskich) jest autonomiczną częścią cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie. Położony jest od strony lwowskiej dzielnicy Pohulanki. Kwatera „Orląt Lwowskich” została zaprojektowana przez Rudolfa Indrucha, budowana w latach 1921-1939.
Na cmentarzu znajdują się mogiły uczestników wojny polsko-ukraińskiej, broniących Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918–1920 lub zmarłych w latach późniejszych.
Nekropolia często nazywana jest „Cmentarzem Orląt Lwowskich”, gdyż większość spośród pochowanych tam żołnierzy, to tzw. „Orlęta” - czyli młodzież szkół średnich, wyższych oraz inteligencja.
Sam obiekt to wielki urbanistyczno-architektoniczny monument. Składa się nań m.in. kolumnada, łuk tryumfalny, katakumby, kaplica, pomniki amerykańskich lotników i francuskich żołnierzy oraz rzędy 2300 grobów, w których pochowanych jest około 3000 obrońców Lwowa.
Po zajęciu Lwowa w 1939 roku przez Armię Czerwoną cmentarz jest regularnie dewastowany. Na jednym z filarów centralnego łuku, zostały zachowane ślady prób zburzenia.
W 1989 roku rozpoczynają się pierwsze prace porządkowe. W 2001 roku władze Polski i Ukrainy zwarły porozumienie o kształcie nekropoli. 24 czerwca 2005 roku odbyło się uroczyste otwarcie cmentarza.
Źródła:
http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3935491
http://www.nsik.com.pl/archiwum/55/a12.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_Orl%C4%85t