Józef Piłsudski i II Rzeczpospolita

Zaprzyjaźniony ze mną, częstochowski paulin, rektor Akademii Polonijnej, profesor Eustachy Rakoczy przed laty – dokładnie 22 marca 2006 -  ofiarował mi wspaniałą książkę-album pod wiele mówiącym tytułem Jasnogórska Hetmanka w polskiej tradycji rycersko-żołnierskiej.  Fragment serdecznej dedykacji,  przeznaczonej dla mnie brzmiał: „…od Tronu Jasnogórskiej Bogarodzicy z darem modlitwy – Eustachy Rakoczy”.  Ten dar i dedykacja mają dla mnie szczególne znaczenie, gdyż autor książki jest znanym jasnogórskim kapelanem Żołnierzy Niepodległości. Co pewien czas goszczę w Akademii wraz z moimi uczniami, pracownikami nauki Uniwersytetu Śląskiego na konferencjach, na których wygłaszamy referaty. Zawsze z daleka rozpoznajemy się i witamy typowo po staropolsku: otwarte ramiona, godne pochylenie, serdeczny uścisk.
Bezcenna publikacja pokazuje idący przez stulecia naszych dziejów narodowych kult konkretnego  obrazu Czarnej Madonny Częstochowskiej jako dzieła sztuki, oraz Matki Bożej – Bogarodzicy, adresatki próśb modlitewnych rzeszy  ludzi wierzących. Mamy w albumie sporą antologię wierszy dotyczących kultu maryjnego. Oto wybrane przykłady: Maria Konopnicka  we fragmencie wiersza  Bogarodzica pisała:

Teofil Lenartowicz w Bitwie Racławickiej  wskazywał na opiekuńcze czuwanie Pani Częstochowskiej nad  czynem zbrojnym Tadeusza Kościuszki:

Jest też tutaj sporo reprodukcji malarzy, opiewających opiekunkę narodu polskiego. Wymieńmy  Artura Grottgera (Widzenie w katordze – 1866), Jana Matejkę, Jerzego Kossaka, autora obrazu Cud nad Wisłą, Mariana Grużewskiego (Cud nad Wisłą – 1932), Ireny Pokrzywnickiej (Matka Boska AK – 1944). Jest też wielka ilość zdjęć sztandarów polskich sił zbrojnych, powstańczych,  partyzanckich, harcerskich   z minionych lat z wizerunkiem Jasnogórskiej Panny. Imponujące są też zbiory medali i medalików przedstawiających Jej oblicze…

Jak to widać w publikacji  Ojca Eustachego Rakoczego,  obraz Madonny Częstochowskiej od setek lat wchodził do wiejskich chat i polskich domów. Powszechnie pojawiał się na ryngrafach dawnych  rycerzy, a potem   żołnierzy Niepodległości, na – jak już zaznaczono - sztandarach wojskowych i powstańczych, na gardach mieczów i szabel. W tajnych zawiniątkach szedł etapem na Sybir, do kaźni niemieckich, oflagów i stalagów. Towarzyszył legionom Dąbrowskiego i kosynierom Kościuszki, powstańcom listopadowym i styczniowym, „legunom” Józefa Piłsudskiego, „błękitnym” mundurom generała Józefa Hallera.  Pojawiał się wraz z armią Generała Andersa w Jerozolimie, pod Monte Cassino; pod Narwikiem, Bredą; we Francji i w Wielkiej Brytanii. Pośród młodych powstańców Warszawy w sierpniu 1944 roku. Zawsze i wszędzie, gdzie toczyło się nasze życie i wrzała walka ludzi z imieniem POLSKA na ustach.
Pielgrzymi z różnych stron kraju, zmierzający na Jasną Górę w roku 2008,  niosą Matce Boskiej Zielnej wielorakie prośby, ale zarazem  gorące  słowa dziękczynnienia za życiodajne zioła i rolne płody, za hetmańską opiekę  nad Pierwszą Rzeczpospolitą w minionych wiekach, w czasach  świetności, potem w latach  rozbiorów, ale także za „cud nad Wisłą” sprawiony w sierpniu 1920 roku, dzięki któremu  położono kres nawale ze Wschodu, którą Zofia Kossak-Szczucka trafnie określiła tytułem swej autobiograficznej książki Pożoga. 

Wiadomo, że w 1918 roku powstała po 123 latach niewoli Niepodległa Polska. Niestety młode państwo już w latach 1919-1920 musiało się bronić przed bolszewicką Rosją, która dążąc do zrewoltowanego Berlina zagrażała Warszawie, Polsce i wszystkim demokratycznym krajom Europy. W dramatycznych chwilach jedni Polacy szli ku Jasnej Górze, ku Marii-Hetmance, inni – uczniowie, studenci, ludzie różnych stanów i profesji – gromadzili się wokół  Naczelnego Wodza, Józefa Piłsudskiego. Ten charyzmatyczny „szary żołnierz” wspierany przez Tadeusza Rozwadowskiego, Edwarda Rydza-Śmigłego, Władysława Sikorskiego, Józefa Hallera  i innych generałów zatrzymał i definitywnie rozgromił napastników. W 1979  roku w książce Tactical Genius in Battle wybitny znawca historii wojen Simon Goodough postawił  Piłsudskiego pośród zwycięzców największych 27 bitew świata. Widział  go w takim gronie,  jak Aleksander Wielki, Temistokles, Cezar, czy Gustaw Adolf. Bitwę warszawską porównywano też do naszego zwycięstwa pod Wiedniem w 1683 roku.

Najpiękniejszy hołd Czarnej Madonnie polska kultura, w szczególności  polska poezja złożyła napisanym na obczyźnie w 1944 roku wierszem Jana Lechonia Matka Boska Częstochowska. Oto jego fragmenty:

Jak widać, w ciężkich czasach nie brakowało autentycznych poetów zrodzonych z patriotycznego, tyrtejskiego siewu. A i nie brakowało autentycznej poezji wyrosłej w Polsce  z żyznej  gleby  czasu międzywojnia…